سینوماکروپ‌های واقعی انیمیشنی که روی راکی ​​در پارک ژوراسیک ایستاده‌اند

سابقه فسیلی Sinomacrops، اگرچه محدود است، اما بینش های ارزشمندی را در مورد ویژگی های فیزیکی و جایگاه اکولوژیکی آن ارائه می دهد. بال‌های آن غشایی بود که توسط انگشت چهارم کشیده، نمونه‌ای از پتروسارها، پشتیبانی می‌شد. ساختار بدن سبک وزن بود، با استخوان‌های توخالی که وزن کلی آن را بدون کاهش قدرت کاهش می‌داد و پرواز کارآمد را ممکن می‌کرد.

یکی از بارزترین جنبه های Sinomacrops اندازه آن است. بر خلاف پتروسارهای بزرگ و با ابهت که غالباً تخیل عمومی را تسخیر می کنند، سینوکرپس نسبتاً کوچک بود و طول بال آن حدود 60 سانتی متر (تقریباً 2 فوت) تخمین زده می شود. این جثه کوچک می توانست آن را به پروازی چابک تبدیل کند که قادر به حرکات سریع و پرتاب برای شکار طعمه یا فرار از شکارچیان است.

کشف Sinomacrops به ملیله غنی از تنوع پتروسورها اضافه می کند و مسیرهای تکاملی متنوعی را که این موجودات طی کرده اند برجسته می کند. این امر بر سازگاری و تخصص که به پتروسارها اجازه می دهد در طاقچه های اکولوژیکی مختلف در دوره های مختلف رشد کنند، تأکید می کند. دیرینه شناسان با مطالعه Sinomacrops و خویشاوندان آن می توانند پیچیدگی اکوسیستم های ماقبل تاریخ و تاریخچه تکاملی مهره داران پرنده را بهتر درک کنند.