سینوماکروپ‌های انیمیشنی واقع‌گرایانه که روی صخره‌های پارک ژوراسیک ایستاده‌اند

فسیل‌های سینوماکروپس، هرچند محدود، بینش‌های ارزشمندی در مورد ویژگی‌های فیزیکی و جایگاه اکولوژیکی آن ارائه می‌دهند. بال‌های آن غشایی بودند و توسط یک انگشت چهارم کشیده، که مشخصه پتروسورها است، پشتیبانی می‌شدند. ساختار بدن سبک بود، با استخوان‌های توخالی که وزن کلی آن را بدون کاهش قدرت کاهش می‌داد و امکان پرواز کارآمد را فراهم می‌کرد.

یکی از قابل توجه‌ترین جنبه‌های سینوماکروپس، اندازه آن است. برخلاف پتروسورهای بزرگ و با ابهتی که اغلب بر تصور عمومی غالب هستند، سینوماکروپس نسبتاً کوچک بوده و طول بال‌های آن حدود ۶۰ سانتی‌متر (تقریباً ۲ فوت) تخمین زده می‌شود. این قد کوتاه، آن را به پرنده‌ای چابک تبدیل می‌کرده که قادر به حرکات سریع و سریع برای گرفتن طعمه یا فرار از شکارچیان بوده است.

کشف سینوماکروپس به گنجینه غنی تنوع پتروسورها می‌افزاید و مسیرهای تکاملی متنوعی را که این موجودات طی کرده‌اند، برجسته می‌کند. این کشف، سازگاری و تخصص‌گرایی‌ای را که به پتروسورها اجازه داده تا در دوره‌های مختلف در جایگاه‌های اکولوژیکی مختلف رشد کنند، برجسته می‌کند. با مطالعه سینوماکروپس و خویشاوندانش، دیرینه‌شناسان می‌توانند پیچیدگی اکوسیستم‌های ماقبل تاریخ و تاریخ تکامل مهره‌داران پرنده را بهتر درک کنند.